Günümüzde atık toplama sistemi, teknolojinin avantajları kullanılmadan, statik rotalama ve planlama yöntemleriyle yapılıyor. Doluluk oranları dikkate alınmaksızın her çöp konteynerinin ziyaret edilmesi maliyetli ve verimsiz sonuçlara neden olabiliyor.
Türkiye’de atık yönetimi hakkında kapsamlı bir araştırma gerçekleştirmiş. Araştırmada ortaya çıkan veriler oldukça ilginç; nüfusunun yüzde 77’si kentsel alanlarda yaşıyor. Ortalama bir kişi, yılda kendi ağırlığının altı katı kadar çöp üretiyor.
Bir günde kişi başı üretilen çöp miktarının en çok olduğu iller Muğla, Edirne, Kars olurken, en az olduğu iller ise Trabzon, Rize ve Hakkari.
Atıkların geneline bakıldığında yüzde 25’inin geri dönüştürülebilir ambalaj atıkları, yüzde 34’ünün ise mutfak atıkları olduğu görülüyor.
Türkiye’de her 50 kişi için 1 tane yer üstü konteyneri bulunuyor. Bu konteynerleri toplamak için her gün çöp arabaları yola çıkıyor. Evsel atıkların toplanması için kullanılan araçların yıllık aldıkları yol 45 milyar kilometre. Yani bu, dünyanın 48 defa güneş etrafında dönmesiyle aynı uzunlukta. Bu araçların aldıkları yol boyunca yaydıkları CO2 miktarı ise 35 bin ton. Bunu nötrlemek için 1.6 milyon Belgrad Ormanı kadar ağaç dikmek gerekiyor.
Toplanan belediye atığının yüzde 37,8’i belediye çöplüğüne gönderilirken, yüzde 60,5’i düzenli depolama ve kompost tesislerine gidiyor.
Belediye atıklarının geri dönüşümüyle oldukça kritik öneme sahip. Bu atıkların geri dönüşümüyle 68 milyon ağaç; 106 milyon metreküp su; Türkiye’nin üç yıllık petrol tüketimine denk gelen 44 milyon varil petrol ve Keban Barajı’nın üç yıllık enerji üretimine eşit olan 19 milyar kilowatt saat enerji kurtarılabilir.
Dünya