Merhum Kayhan Molu'dan Hatıralar...
Son Güncelleme: 3 HAZİRAN 2014 - TSİ 12:13
2 Haziran 2014 Pazartesi günü Hakk'ın rahmetine kavuşan İbrahim Kayhan Molu Beyden hatıralar naklediyoruz.
Kayhan Bey şöyle anlatıyor:
Bir gün (Mehmed Zahid Kotku) Hocaefendi’yi ziyarete gitmiştim. İçeri girdiğimde Hocaefendi’yi sofrada buldum. Bana da otur, dedi. Ben de sofraya oturdum. Meğer sofraya daha önce fazla bir kaşık gelmiş. Valide hanım onu kaldırmak isteyince, Hocaefendi, “Kalsın onun sahibi gelecek” demiş, ben gelince de, “İşte sahibi geldi” dedi.
Sonra bana hitab ederek “Gönül Resûlullah’ın beldesine bir vakıf yaptırmak istiyor, bunu kardeşlerimizden temin edelim diyorum” buyurdu.
Ben de, “Efendim bize ne düşüyor ve ne zaman vermek icap ediyor?” dedim. “Beş-altı ay zarfında ve şu kadar… olabilir” buyurdu.
Mesleğim kuyumculuk olup, kadın altın ziynet eşyası imalâtı ile iştigal ediyordum. Hocaefendi’nin bu teklifi üzerine evvelce yapmadığım halde, o zamandan sonra, altın erittiğim kaplarda kalan, masa üstüne dökülen altın tozlarını ve döküntülerini mıknatısla toplamaya başladım. Zira Hocaefendi hazretlerinin o gün bahsettiği miktarı sermayeden ayırmam zordu.
Nihayet bir gün Hocaefendi, “Vakit geldi” dedi. Ben de o zamana kadar bir kutuda topladığım altın tozlarını eritip külçe yaptım ve değerlendirdim. Elime geçen miktar tam tamına Hocaefendi Hz.’nin bana söylediği miktarda idi. Anladım ki bu Hocamızın bir tasarrufu idi.
Sermayemden hiç eksilmeden, zorlanmadan bu parayı böylece karşılamış oldum. Aksi halde o miktarı o gün için veremeyebilirdim.
Kayhan Bey’in diğer bir hatırası şöyle:
Ailemin ablası Konya’da vefat etmişti. Hocaefendi’ye giderek durumu haber verdikten sonra, “İzin verirseniz ben de akşam Konya’ya gideceğim” dedim. “Olur” dedi. Ben tekrar, “Efendim orada yapacağımız bir şey var mı?” deyince, “Sen git orada lazım gelen ne ise yapılır” dedi.
Konya’ya gittim. Cenazeyi Kapı Camii’ne getirdik. Orada başka bir cenaze de vardı. Kalabalık bir cemaat toplanmıştı. Aralarında tanıdıklarından bir grup arkadaş gördüm. Ben onlara, “Cenazeye mi geldiniz?” dedim. “Hayır, bilerek gelmedik, biz aslında başka bir camiye gidecektik. Ama sanki bir kuvvet bizi buraya getirdi” dediler. Ben de, “Bu cenaze benim baldızımdır. Kendisi Hocaefendi Hz.nin talebeleri idi” dedim. Onun üzerine “Demek biz buraya bunun için gelmişiz” dediler.
Bir de şu duruma muttali oldum.
Konya’da cenaze imamlarını müftülük tayin ediyormuş. Bizim cenaze için tayin edilen Hocaefendi ise meğer Hocamız tarafından Konya’da bir camide Ramuz el-Ehadis okutmakla görevlendirdiği bir hoca imiş. Bu hoca aynı saatlerdeki bu dersinden bahsederek müftü efendiden cenaze namazına başka bir hocayı görevlendirmesini rica ediyor.
Müftü Efendi şöyle diyor: “Ben bu akşam rüyamda bir zat gördüm. Sana bir saksı içinde bir gül verdi. Ve bu hanımın cenazesini senin kıldırmanı söyledi. Ben de onun için bu görevi sana verdim” diyor.
O zaman anladım ki bu olayda da Hocamızın bir tasarrufu vardır.
Kayhan Bey’in başka bir hatırası:
Bacanağım Fuat Bey Hocaefendi’den ders almak istiyordu. Beraberce Hocaefendi’ye gittik. Fuat Bey’in kalp rahatsızlığı vardı. Fakat bu husustan Hocaefendi’ye bahsetmemiştik.
Hocaefendi kendisini karşısına oturttu. Başını Fuat Beyin göğsüne kalbi üzerine koydu, sol eli ile sırtından onu dolayıp kucakladı. Bir müddet öylece kaldı. Sonra dersini verdi. Birçok kez ders verirken Hocaefendi’nin yanında bulunmuştum fakat bu şekline rastlamamıştım.
Sonra Hocaefendi Hz.nin yanından ayrıldık. Kendisine dedim ki, “Haydi geçmiş olsun. Allah’ın izni ile rahatsızlığın artık bitti” dedim. Hakikaten o günden sonra bacanağım kalp rahatsızlığı görmedi. Şimdi sıhhati iyidir.
Merhuma Allah'tan rahmet, yakınlarına ve sevenlerine sabr-ı cemil dileriz.
İbrahim Kayhan Molu'nun vefat haberi için tıklayınız.
AKRA